‘Mam, ik ben mijn hockeybitje kwijt!’ Het is 20 minuten voordat mijn zoon bij het verzamelpunt moet staan voor een wedstrijd.

Bij navraag blijkt het bitje, om één of andere vage reden, op school te liggen. Het is weekend, dus ophalen gaat niet en de sportwinkel is op minstens 20 minuten afstand. En omdat er geen reservespelers zijn, kan hij niet afgemeld worden.

Ergens ligt nog een reservebitje in huis, maar waar? De stress loopt behoorlijk op. Gelukkig vinden we hem. En wonder boven wonder lukt het ook nog om het ding passend te krijgen met behulp van kokend water, ijswater en een timer. Iedereen die zo’n ding passend heeft gemaakt zonder haast, weet vast wel hoe lastig het al is als je relaxed bent.

Met nog wat boze verwijten (want waarom is die tas vanmorgen niet ingepakt toen ik het vroeg?!) stappen we in de auto en is hij nog net op tijd voor het verzamelen.

Helpende stresshormonen

Je begrijpt het: mijn lijf staat strak van de stress. Mijn lichaam is helemaal klaar om te vechten of te vluchten. Mijn hartslag is hoog, mijn spieren zijn gespannen, mijn ademhaling zit hoog…. Allemaal het gevolg van het stijgen van stresshormonen. Een superhandige truc van het lichaam als je in een stressvolle situatie bent beland. Door adrenaline kan je snel tot actie overgaan. Maar overbodig, nu ik weer thuis ben.

Meestal ben je in zo’n situatie geneigd om uit frustratie een zak chips uit de kast te trekken. Of om op de bank te ploffen en die hele reep chocola achter elkaar op te eten, terwijl je dat helemaal niet wilde. Of je blijft de hele middag kortaf en snel geïrriteerd.
Waar je lichaam eigenlijk behoefte aan heeft is actie. Want een stressvolle situatie maakt energie in je lichaam vrij voor actie: vechten of vluchten.

Pas wanneer je het lichaam die actie geeft kan het zenuwstelsel de stress afronden en terugkeren naar een staat waarin jij je fijn en veilig voelt. Bewegen laat je stresshormonen weer dalen.

Kom in beweging om weer tot rust te komen

Dus in plaats van op de bank ploffen mag de hond nog een extra rondje worden uitgelaten. Het eerste stuk van het rondje loop ik nog in een hoog tempo, waarbij alles zich nog een keer op mijn netvlies afspeelt en ik de irritatie nog voel.

Maar na een minuut of 10 voel ik dat mijn zenuwstelsel switcht van vechten/vluchten naar de ‘veilige modus’. Ik zie opeens het park om me heen weer, de blaadjes, de zon op de grond. Ik ruik de herfstgeur en voel de wind zacht waaien. Mijn ademhaling komt tot rust, mijn spieren ontspannen en mijn tempo vertraagt. Ik voel me weer mezelf! Ik kan weer genieten van mijn wandeling met de hond. Dat ze daarna door de viezigheid heen rolt en in bad moet brengt me niet eens meer van mijn stuk.

Heb jij geen hond? Help je lichaam op de één of andere manier om de overtollige energie af te laten vloeien; ga hardlopen, spring op een trampoline, gebruik een kussen als bokszak of ren desnoods de trap een aantal keer op en af. Kom in ieder geval letterlijk in actie om van die lastige stresshormonen af te komen. Zodat jij de regie terug kunt pakken en weer lekker in je vel zit. Fijn voor jou en wel zo gezellig voor je huisgenoten.